در دهه 80 و اوایل دهه 90، فولاد در زمره بزرگترین اقلام وارداتی کشور قرار داشت. اما افزایش ظرفیت تولید از 15 به 30میلیون تن از سال 1390 به بعد، نهتنها کشور ما را از واردات این محصول حیاتی بینیاز کرد، بلکه ایران را به یکی از 10صادرکننده بزرگ فولاد جهان تبدیل ساخت. تحولی بزرگ، که تراز تجاری کشور را 15میلیارد دلار بهبود بخشیده است. اما صنعت فولاد ایران چگونه میتواند به جایگاهی بالاتر در صنعت فولاد دنیا دست یابد؟
هر از گاهی مطالبی درباره اثرات صنعت فولاد بر اقتصاد، محیطزیست و… در رسانههای کشور منتشر میشود که با واقعیت فاصله دارد. در حال حاضر با تولید سالانه 31میلیون تن فولاد در سال، بین برزیل و ایتالیا قرار داریم و نکته قابلتوجه اینجاست که فاصله ما با آلمان که در رتبه هفتم قرار دارد تنها 4میلیون تن است که این میزان معادل تولید یکماه صنعت فولاد کشور است. در واقع ، زمانی که این عدد را با سه ماه توقف تولید به دلیل قطعی گاز و برق مقایسه میکنیم، میبینیم که با تامین زیرساختهای لازم، ارتقای جایگاه به رتبه هفتم کاملا دستیافتنی است.در دهه 80 و اوایل دهه 90، فولاد در زمره بزرگترین اقلام وارداتی کشور بود. در سال 1390 دومین واردکننده بزرگ فولاد جهان بودیم و همواره در کنار آمریکا و تایلند در صدر فهرست واردکنندگان قرار داشتیم. اما افزایش ظرفیت تولید از 15 به 30میلیون تن از سال 1390 به بعد، نهتنها ما را از واردات بینیاز کرد، بلکه به یکی از 10صادرکننده خالص فولاد جهان تبدیل شدیم. این تحول بزرگ، تراز تجاری کشور را 15میلیارد دلار بهبود بخشیده است. امروزه دیگر تامین نیاز داخلی فولاد دغدغه جدی نیست. در بحث اشتغال، صنایع فولادی بهطور مستقیم 140هزار نفر را مشغول به کار کردهاند که در میان صنایع معدنی یکی از بالاترین نرخهای اشتغالزایی است. با احتساب مشاغل پاییندستی، این صنعت حدود 8درصد اشتغال کشور را تامین میکند.
سهم 2درصدی از مسکن
وقتی قیمت دلار افزایش مییابد، این تصور شکل میگیرد که قیمت مسکن هم باید متناسب با آن بالا برود. اما واقعیت این است که در هر مترمربع مسکن بهطور متوسط 50 کیلوگرم فولاد مصرف میشود. البته این میزان در ساختمانهای حدودا سهطبقه کمتر و در ساختمانهای بزرگتر ممکن است بیشتر باشد. با قیمت فعلی مسکن که حدود 80میلیون تومان در هر مترمربع است، سهم فولاد تنها 2درصد قیمت تمامشده را تشکیل میدهد. یعنی هر مترمربع حدود یکمیلیون و 600هزار تومان هزینه فولاد دارد. بنابراین حتی اگر قیمت فولاد 10درصد افزایش یابد، قیمت هر مترمربع مسکن تنها 160هزار تومان بالا میرود. پس نوسانات نرخ ارز نباید از ناحیه فولاد تاثیر معناداری بر قیمت مسکن داشته باشد.
شاخص زیستمحیطی فولاد ایران
تولید فولاد در ایران که به احیای مستقیم معروف است، نسبت به روش متداول جهانی مزیتهای قابلتوجهی دارد. در روش احیای مستقیم به ازای تولید هر تن فولاد، 2/1تن دیاکسید کربن تولید میشود، در حالی که در روش کورهبلند که در اکثر کشورها استفاده میشود، این میزان به بیش از 5/2تن میرسد. این تفاوت چشمگیر میتواند به عنوان یک شاخص برتری برای فولاد ایران مطرح شود. براساس آمار رسمی وزارت جهاد کشاورزی، میزان برداشت سالانه از کل منابع آبی کشور حدود 100میلیارد مترمکعب است. صنعت فولاد با تولید 31میلیون تن، سالانه 154میلیون مترمکعب آب مصرف میکند که معادل 15/0درصد کل مصرف آب کشور است. نکته مهمتر اینکه این عدد نسبت به مصرف واقعی کمتر است؛ چرا که صنایع فولادی که در نواحی حاشیه خلیجفارس مستقر شدهاند، آب موردنیاز خود را به صورت تصفیهشده از دریا تامین میکنند، بنابراین عملا فشاری بر منابع آب داخلی وارد نمیشود.
چالشهای حوزه انرژی
صنعت فولاد سالانه حدود 5هزار مگاوات برق مصرف میکند، ولی نکته قابلتوجه این است که 70درصد این میزان را خود صنعت تولید میکند. با این حال، در فصل تابستان با تشدید ناترازیها و کمبود برق، برق تولیدی صنایع فولادی توسط اداره برق به مصارف خانگی اختصاص داده میشود و خود صنایع فولادی خاموش میشوند. در تابستان گذشته، صنایع مستقر در شهرکهای صنعتی در حد هفتهای دو روز قطعی برق داشتند که حداکثر 30درصد محدودیت میشود. اما صنعت فولاد با وجود تولید بخش عمده برق موردنیازش، بیش از 60درصد محدودیت را تجربه کرده است.
در بخش گاز نیز وضعیت مشابهی حاکم است. در پیک سال گذشته، مصرف گاز کشور به حدود 850میلیون مترمکعب در روز رسید. مصرف گاز صنعت فولاد در تابستان و زمستان تفاوت چندانی ندارد و حدود 40میلیون مترمکعب در روز یا 5درصد مصرف کل کشور است. با این حال، اولین صنعتی که در زمان کمبود با محدودیت مواجه میشود، فولاد است. ما میتوانیم با رفع محدودیتهای زیرساختی، بهویژه در حوزه انرژی، در کوتاهترین زمان ممکن به جمع هفتتولیدکننده برتر جهان بپیوندیم. فولاد ایران با برخورداری از فناوری دوستدار محیطزیست، بهرهگیری از آب دریا و سهم بالا در تولید برق موردنیاز خود، از مزیتهای رقابتی قابلتوجهی برخوردار است که باید با برنامهریزی دقیق از آنها بهره برد.
در حالی که تجربه جهانی نشان میدهد صنایع فولادی باید در حاشیه دریاها مستقر شوند، متاسفانه در کشور ما بسیاری از این واحدها در مناطق خشک و کمآب احداث شدهاند که این امر موجب آسیب رسیدن به منابع طبیعی شده است. این مساله نشان میدهد مشکل اصلی نه در ماهیت صنعت، بلکه در نحوه سیاستگذاری و مکانیابی واحدهای تولیدی است.
بهادر احرامیان
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران
منبع: روابط عمومی شرکت فولاد مبارکه اصفهان