آژانس بین‌المللی انرژی در تازه‌ترین گزارش خود، پیش‌بینی تولید هیدروژن کم‌کربن در سال ۲۰۳۰ را به دلیل مشکلات مالی، تأخیر پروژه‌ها و عدم ثبات سیاست‌های انرژی، از ۴۹ میلیون تن به ۳۷ میلیون تن کاهش داد؛ اما ظرفیت‌های قطعی تولید همچنان در مسیر رشد پنج‌برابری قرار دارند.
هیدروژن کم‌کربن به عنوان یکی از کلیدی‌ترین حامل‌های انرژی پاک و راهکاری موثر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان مطرح است. با این حال، چشم‌انداز تولید این منبع پاک تا سال ۲۰۳۰ تحت تأثیر مجموعه‌ای از چالش‌ها و موانع قرار گرفته است که آژانس بین‌المللی انرژی در آخرین گزارش خود به آن‌ها پرداخته است. بر اساس این گزارش، پیش‌بینی تولید هیدروژن کم‌کربن تا پایان دهه جاری با کاهش حدود ۲۵ درصدی از ۴۹ میلیون تن به ۳۷ میلیون تن نزول یافته است؛ کاهشی که عمدتاً ناشی از تأخیر در پروژه‌ها، مشکلات مالی، و نبود ثبات در سیاست‌های کلان انرژی جهانی است.
یکی از بزرگ‌ترین موانع پیش‌روی گسترش هیدروژن کم‌کربن، هزینه بالای تولید هیدروژن سبز است. هیدروژنی که از طریق الکترولیز آب با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود، در حال حاضر به‌دلیل هزینه بالای تجهیزات و زیرساخت‌ها، نسبت به هیدروژن سنتی مبتنی بر گاز طبیعی اقتصادی‌تر نیست. کاهش قیمت گاز طبیعی در چند سال اخیر، هیدروژن سنتی را جذاب‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر کرده است، و این موضوع رشد سریع بازار هیدروژن سبز را به تعویق انداخته است.
با وجود این چالش‌ها، ظرفیت‌های قطعی تولید هیدروژن که یا در حال حاضر فعال هستند یا پروژه‌های ساخت آن‌ها در دست اقدام است، تا سال ۲۰۳۰ بیش از پنج برابر افزایش خواهد یافت و از ۴ میلیون تن فعلی فراتر خواهد رفت. این نکته نشان می‌دهد که با وجود کاهش پیش‌بینی کل تولید، زیرساخت‌های واقعی و قابل اتکا در مسیر توسعه قرار دارند و می‌توانند به شکل ملموسی به تولید این سوخت پاک کمک کنند.
یکی از بازیگران کلیدی در این حوزه، چین است که حدود ۶۰ درصد از تجهیزات الکترولیز جهان را تولید می‌کند و نقش مهمی در گسترش فناوری هیدروژن سبز دارد. همچنین منطقه جنوب شرق آسیا به عنوان یکی از فعال‌ترین مناطق در توسعه پروژه‌های هیدروژن پاک معرفی شده است، که می‌تواند نقش مهمی در تأمین تقاضای آینده ایفا کند.
اما این گزارش از چالش‌های دیگری نیز خبر می‌دهد که شامل ثبات سیاست‌های انرژی است. نبود چارچوب‌های حمایتی مستمر و قابل پیش‌بینی در برخی کشورها، سرمایه‌گذاران را نسبت به آینده این فناوری مردد کرده و پروژه‌ها را به تأخیر انداخته است. نمونه بارز این مشکل، لغو پروژه ساخت کارخانه هیدروژن شرکت آرسلورمیتال در فرانسه است که به دلیل عدم توجیه اقتصادی کنار گذاشته شد؛ اتفاقی که نشان‌دهنده دشواری‌های اقتصادی و مالی در مسیر توسعه هیدروژن کم‌کربن است.
با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرده که با ارزان‌تر شدن فناوری‌های مرتبط و توسعه هرچه بیشتر منابع انرژی تجدیدپذیر، شکاف قیمتی بین هیدروژن سبز و سنتی به تدریج کاهش خواهد یافت. این روند می‌تواند زمینه را برای افزایش سرمایه‌گذاری‌ها و توسعه گسترده‌تر پروژه‌های هیدروژنی فراهم آورد و به پیشرفت اهداف زیست‌محیطی جهانی کمک کند.
در نهایت، آینده هیدروژن کم‌کربن در گرو ترکیبی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی، ثبات سیاست‌گذاری، و حمایت‌های مالی مستمر است. کشورهای فعال در این حوزه باید ضمن افزایش همکاری‌های بین‌المللی، به دنبال ایجاد چارچوب‌های قانونی و مشوق‌های اقتصادی برای تسریع مسیر توسعه این منبع انرژی پاک باشند تا بتوانند جایگاه خود را در بازار جهانی حفظ و گسترش دهند.
منبع: فولادبان
دفتر مرکزی:
کد پستی:
تماس با دفتر رسانه: