پروژه‌های میلیاردی، حمایت‌های دولتی و برق ارزان و پاک، کانادا را به آینده‌ای بدون دود نزدیک می‌کند، اما رقابت برای قراضه و هیدروژن، بازی را سخت‌تر از همیشه کرده است.
کانادا، با حدود ۶ میلیارد تن ذخیره سنگ‌آهن و شبکه برقی که ۹۳ درصد آن بدون کربن است، یکی از معدود کشورهایی‌ست که می‌تواند فولاد را بدون آلایندگی تولید کند. دو غول صنعت فولاد این کشور آلگوما استیل و آرسلورمیتال دوفاسکو با پروژه‌هایی به ارزش میلیاردها دلار در حال کنار گذاشتن کوره‌های بلند سنتی و راه‌اندازی کوره‌های قوس الکتریکی هستند؛ مدلی که با هیدروژن سبز، آلودگی را به صفر نزدیک می‌کند.
آلگوما از جولای ۲۰۲۵ وارد فاز تولید شده و انتظار می‌رود تا ۲۰۳۰ انتشار دی‌اکسیدکربن را ۷۰ درصد کاهش دهد. دوفاسکو نیز با یک پروژه ۱.۸ میلیارد دلاری تا سال ۲۰۲۸ به کاهش ۶۰ درصدی دست می‌یابد.
قراضه فولاد و هیدروژن دو عامل کلیدی این گذار هستند؛ قراضه‌ای که فعلاً صادر می‌شود اما با افزایش تقاضا احتمالاً داخل کشور حبس خواهد شد. در سمت دیگر، هیدروژن سبز هنوز گران و کمیاب است. اگرچه کانادا قصد دارد تا ۲۰۵۰، سالانه ۲۰ میلیون تن هیدروژن تولید کند، ولی فعلاً با گاز طبیعی ادامه می‌دهد.
دولت فدرال با ترکیبی از مالیات بر کربن و مشوق‌های مالی مثل اعتبار مالیاتی ۶۰ درصدی برای فناوری‌های پاک، این گذار را تقویت می‌کند. برخلاف بسیاری از کشورها، همه درآمدهای حاصل از عوارض آلایندگی در پروژه‌های کربن‌زدایی بازسرمایه‌گذاری می‌شوند. تنها تردید بزرگ، تصمیم نگرفتن در مورد عوارض کربن مرزی‌ست — آن‌هم به دلیل وابستگی صادرات فولاد به آمریکا.
منبع: فولادبان
دفتر مرکزی:
کد پستی:
تماس با دفتر رسانه: