به عنوان فردی که قبل از راه‌اندازی یک رسانه‌ی استارت‌آپی و دانش بنیان، چند سال در این اکوسیستم حضور داشتم و جزء افراد فعال در ایونت‌هایی مثل استارت‌آپ‌ویکند، استارت‌آپ‌تریگر و هم‌نت بودم، با اشتیاق کامل برای حضور در این نمایشگاه و جشنواره استارت‌آپ‌های معدن و صنایع معدنی حاضر شدم اما همه چیز با تصوراتم کاملاً متفاوت بود؛ برگزاری ایونت در صندوق نوآوری و شکوفایی به این امیدوارم کرده بود که با یک فضای استارت‌آپی رو به رو خواهم شد و قرار است مثل همه ایونت‌ها بچه‌های فعال و پر شور از سر و کول هم بالا بروند و دور میزها جمع شوند و فضا دوستانه و صمیمی باشد اما همه تصوراتم در همان لحظه ورود به نمایشگاه در هم شکست؛ فضا مثل همه نمایشگاه‌های معدنی دیگر خشک و رسمی بود. نه میزی بود که دورش جمع شویم و نه حتی یک صندلی خالی که رویش بنشینیم. حتی فضا برای مذاکره شرکت‌ها نبود و باید برای صحبت در سالن قدم می‌زدی! برگزاری مراسم مثل همه مراسم‌های دیگر تشریفاتی و بی‌نظم بود، تیم‌ها در سالن پایین مشغول آماده کردن کانترهای خود بودند و در سالن بالا نیازهای فناورانه شرکت‌ها مطرح می‌شد، معلوم نبود چه کسی باید مخاطب این صحبت‌ها باشد. برای چند دقیقه هم معاون وزیر و رئیس هیئت عامل ایمیدرو و مسئولین صندوق سری به شرکت‌های دانش‌بنیان زدند و یک گزارش تصویری و پخش در شبکه خبر! فضا آن‌قدر دور از انتظار بود که بعد از تهیه چند مصاحبه، از نمایشگاه خارج شدم.

بعدها که پیگیر شدیم لیست شرکت‌های حاضر در نمایشگاه را بگیریم، کسی اطلاعاتی برای ارائه نداشت.

فضای کشور به سمت و سوی این اکوسیستم رفته و بخش معدن و صنایع معدنی هم در تلاش است که از آن عقب نماند اما متأسفانه اصلاً زبان مشترکی بین این دو بخش وجود ندارد. چند ماه است که تمام رسانه‌های معدنی یکی از تیترهایشان اعلام حمایت شرکت‌ها از استارت‌آپ‌هاست و هر چند ماه یک بار یک مرکز نوآوری با همکاری یک دانشگاه و شرکت معدنی راه‌اندازی و افتتاح می‌شود!

نمایشگاه رینوتکس در آبان ماه به نام یک نمایشگاه استارت‌آپی برگزار شد و چند غول معدنی کشور در آن حضور داشتند اما تنها چیزی که آن‌جا پیدا نمی‌شد، استارت‌آپ معدنی بود! شاید کمتر از انگشتان یک دست.

چیزی که در دنیا ثابت شده این است که جهان در تسخیر این کسب‌و‌کارهای نوآورانه درآمده و دیر یا زود، کسب‌و‌کارهای مبتنی بر نوآوری و شرکت‌های دانش‌بنیان، فرمان صنعت را هم به دست می‌گیرند. برای عقب نماندن از این روند، اقداماتی فراتر از برگزاری نمایشگاه‌های تکراری و تأسیس مراکز نوآوری نیاز است. متأسفانه برگزاری نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها در این صنعت، به ابزاری برای تأمین مالی برگزارکننده‌ها تبدیل شده و به اندازه‌ای که هزینه برای برگزاری آن دریافت می‌شود، دستاورد مشهودی دیده نمی‌شود.

نویسنده: ساقی نبی‌لو