وضع تعرفههای وارداتی کشورها، حضور تولیدکنندگان فولاد در بازارهای صادراتی را سخت کرده است؛ اما با توجه به مازاد تولید در برخی حلقههای زنجیره ارزش فولاد، تولید کنندگان باید به دنبال حضور در بازارهای جدید باشند.
کیوان جعفری طهرانی، تحلیلگر ارشد بازار سنگ آهن و فولاد، در گفتوگو با «معدن مدیا» در خصوص اینکه صادرات در چه صورتی برای تولیدکنندگان کشور توجیه خواهد داشت، اظهار داشت: ما در محصولات پاییندستی به ویژه نوردی و نوردهای طویل مانند میلگرد و… در کشورهای همسایه همچون عراق و حتی کمی در افغانستان، تقاضا داشتیم که متاسفانه این بازارها به طور کامل از دست رفته است؛ وضع تعرفههای وارداتی و خرید از سایر کشورها موجب شدهاست واردات این کشورها از ایران کاهش یابد.
وی ادامه داد: درنتیجه این اتفاق مقداری ظرفیت مازاد برای محصولات طویل وجود دارد و صادرکنندگان باید به دنبال بازارهای جدید باشند که در شرایط تحریم کار بسیار دشواری است. بدون شک وضع عوارض صادراتی اگر ادامه داشته باشد، بر فعالیت صادراتی تولیدکنندگان اثرگذار خواهد بود. نباید در این شرایط اجازه دهیم تولیدکنندگان لطمه خورده و صادرات کاهش پیدا کند.
این فعال حوزه سنگ آهن و فولاد تاکید کرد: بارها این سوال مطرح شده که چرا محصول نیمهنهایی مانند شمش را صادر میکنیم؟ بدون شک با صادرات محصول نهایی درآمد ما بیشتر خواهد بود اما بسیاری از کشورها برای واردات این محصولات عوارض وارداتی تعیین کردهاند و با شرایطی که در کشورمان داریم، رقابت در این عرصه برای تولیدکنندگان ما بسیار سخت شدهاست و ما نباید این شرایط را سختتر کنیم.
وی افزود: محدودیتهای صادراتی ما و هزینههایی که به محصول نهایی تحمیل میشود، باعث شده گاهی قیمت تمامشده محصولات نوردی مانند میلگرد برای صادرات، بسیار نزدیک به قیمت محصولات میانی باشد؛ اینکه تناژ را کمتر کرده و با قیمت بالاتر صادر کنیم بدون شک بهتر از صادرات با تناژ بالا و قیمت کمتر است اما باید به این محدودیتها نیز توجه کرد.
جعفری طهرانی در پاسخ به خبرنگار «معدنمدیا» در خصوص تاثیر ارتقاء تکنولوژی در کیفیت حضور ما در بازارهای جهانی تصریح کرد: تکنولوژی به کار گرفتهشده در این صنعت فعلا برای تولید محصولات عمومی و میانی فولاد پاسخگوست؛ برای بهبود وضع موجود و توانایی رقابت موفق در بازارهای جهانی باید چند قدم به عقب برگردیم و مسائلی همچون تبصرههای قانونی و آییننامهها را اصلاح کنیم تا تولیدکننده توان نفسکشیدن داشته باشد؛ با وجود این موانع، ارتقاء تکنولوژی به تنهایی برای بهبود وضع موجود کافی نیست.
وی افزود: امروزه کارخانههای مدول فولادسازی پیشرفته میتوانند با نیروی انسانی بسیار کمتری به فعالیت خود ادامه دهند، بدون شک هزینه تمام شده آنها بسیار کمتر از هزینه شرکتهای فولادی کشورهایی مانند ایران است که تکنولوژیشان همچنان باقیمانده از نسلِ انقلاب صنعتی سوم است؛ هرچند که فولادسازان ما در تلاش هستند تا تکنولوژی صنعت چهار را پیادهکنند ولی حقیقتاً این اقدام تا حدی زمانبر خواهد بود.
جعفری طهرانی تصریح کرد: این بازار هدف است که مشخص میکند چه محصولی باید صادر شود. یقیناً خواسته ما این است که محصولی با ارزش افزوده بالاتر صادر شود و با حرکت به سمت پایین زنجیره نیز ارزش افزوده بیشتری ایجاد میشود اما در نهایت، بازار هدف تعیین کننده است.
وی با اشاره به این که فولادهای آلیاژی محصولاتی هستند که قیمت بسیار بالاتری از شمش دارند و در حال حاضر کشورهای پیشرفته به تولید و صادرات این محصولات روی آوردهاند، بیان کرد: ما نیز باید به سمت تولید این محصولات پیش برویم؛ البته تولید آن به روش معمول و روتین نیست و نیاز به تکنولوژی پیشرفتهتری دارد که در حال حاضر شرکتهای خصوصی و دولتی در این مسیر گام برداشته اند.
کیوان جعفری طهرانی، تحلیلگر ارشد بازارهای جهانی سنگآهن و فولاد، ضمن اظهار مخالفت خود با این موضوع که «صادرات شمش خامفروشی است» ادامه داد: بدون شک ایدهآل ما صادرات محصول با ارزش افزودهی بیشتر است اما اکیداً بر این باورم که گاهی برای ارزآوری و همچنین ادامه فعالیت بنگاههای اقتصادی، نباید بازارهای صادراتی را به محصولات نهایی محدود کنیم، بلکه باید به نوع و میزان «تقاضا» نیز توجه ویژه داشته باشیم.
وی در پایان بیان کرد: نیاز داخل مشخص و محدود است؛ با توجه به چشمانداز 1404، اگر تولید و حتی ظرفیت فولاد به 55 میلیون تن برسد، با توجه به این که سرانه مصرف فولاد در کشور کاهش یافتهاست، ما با مازاد تولید مواجه خواهیم بود؛ البته اگر پروژه مسکن ملی آغاز شود، این سرانه مصرف افزایش خواهد یافت؛ در غیر این صورت باید به بازار محصولات میانی توجه بیشتری داشته باشیم و مازاد تولید را صادر کنیم.
انتهای پیام/