محمدرضا حسینی آلمان‌آبادی اظهار داشت: پروژه تولید آهن اسفنجی ما پیشرفت‌های خوبی داشته اما چون ما اقدام به تغییر معدن کردیم، موقتا این فرایند متوقف شد. مهم‌ترین دلیل توقف این پروژه، فاصله زیاد کارخانه ما تا معدن بود و باید هزینه حمل زیادی را متحمل می‌شدیم و به این ترتیب، معدنی خریداری کردیم و پروژه را به نزدیکی آن، انتقال دادیم.
وی در خصوص معدنی که در اختیار این شرکت است، بیان کرد: میزان ذخایر این معدن در پروانه آن، ۲۰۰ هزار تن درج شده اما با مطالعات اکتشافی انجام شده، ذخیره آن، یک میلیون تن برآورد شده است.
ریسک سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در صنایع معدنی
مدیرعامل شرکت اروم ریخته‌گری افزود: در حال حاضر، مجوز تولید آهن اسفنجی را اخذ کرده‌ایم. قصد ما این بود که مدول‌های کوچک احیا به روش گازی با ظرفیت ۲۰ هزار تن یا ۵۰ هزار تن را بسازیم و به همین منظور روش‌های مختلف تولید را امتحان کردیم اما هزینه‌های زیادی داشت و از آنجایی‌که در آن برهه از زمان، قیمت آهن‌اسفنجی و آهن‌قراضه به هم نزدیک شده بود؛ عملیاتی که مورد نظر ما بود توجیه اقتصادی خود را از دست داد.
حسینی آلمان آبادی در ادامه اذعان کرد: راه‌اندازی واحد ۴۰۰ هزار تنی کنسانتره نسبت به واحد تولیدی آهن اسفنجی با همان ظرفیت به مراتب سرمایه‌گذاری کمتری نیاز دارد. به طور کلی، تولید آهن اسفنجی در واحدهای کوچک، از لحاظ اقتصادی توجیه ندارد. ما برای تولید کنسانتره سنگ‌آهن، مجوز وزارت صمت مبنی بر احداث واحد کنسانتره‌سازی زیر دو میلیون تن را اخذ کردیم؛ در این راستا تجهیزات و ماشین‌آلات خط تولید را نیز خود نصب کردیم اما به خاطر مسائل ملکی و عدم تفکیک سند زمینی که در اختیار داریم، فعلا این پروژه نیز متوقف شده است.
وی درباره وضعیت واحدهای تولیدی بخش خصوصی، تصریح کرد: واحدهای کوچک تولید در بخش خصوصی به خاطر شرایط اقتصادی و نوسانات ارزی، ترجیح می‌دهند که روی ظرفیت‌های پایین تولید سرمایه‌گذاری کنند اما مساله این است که راه‌اندازی یک واحد گندله یا آهن اسفنجی در اشل‌های کوچک چند صد هزارتنی، ممکن است امروز به دلیل سوخت و مواد اولیه ارزان به‌صرفه باشد اما فردا با گران شدن این موارد و افزایش دستمزد پرسنل، احداث چنین کارخانه‌هایی، توجیه اقتصادی نخواهد داشت. برای راه‌اندازی یک واحد کنسانتره‌سازی با ظرفیت زیر ۶۰۰ هزار تن، حدود ۶۰ تا ۷۰ میلیارد سرمایه احتیاج است؛ به این ترتیب، بخش خصوصی همواره با ریسک در سرمایه‌گذاری مواجه است.
مدیرعامل شرکت اروم ریخته‌گری فولادسازان درباره فعالیت‌های کنونی مجموعه خود، بیان کرد: از فعالیت‌هایی که مجموعه ما در حال حاضر به آن مشغول است، می‌توان به ریخته‌گری قطعات آلیاژی و تولید ماشین‌آلات فرآوری موادمعدنی، تولید ماشین‌آلات کنسانتره آهن، ساخت بال‌میل، سنگ‌شکن با ظرفیت ساعتی ۵۰ تا ۵۰۰ تن در ساعت و فرآوری مواد معدنی همچون کنسانتره اشاره کرد. مشکلات راه‌اندازی واحد کنسانتره‌سازی مجموعه، طی چند ماه آینده برطرف خواهد شد و سالانه حدود ۸۰ هزار تن مواد اولیه به این مجموعه وارد و ۵۰ هزار تن محصول تولید خواهد داشت.
آهن‌اسفنجی متکی بر تولید فولاد است
حسینی آلمان آبادی درباره وضعیت آهن اسفنجی در کشور اذعان کرد: موضوع آهن‌اسفنجی و وضعیت آن در چرخه اقتصاد کشور، متکی بر تولید فولاد است. اگر زیرساخت درستی داشته باشیم، با وجود کمبودهایی که وجود دارد می‌توان به دست‌یابی اهداف سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ امیدوار بود. ایجاد توازن در زنجیره تولید و رسیدن به این اهداف، نیازمند این است که کارخانه‌ها فعال بوده و مشغول به تولید باشند. امروزه ظرفیت تولید آهن‌اسفنجی بالا بوده ولی طبق اهداف سند چشم‌انداز ۱۴۰۴، این میزان تولید آهن اسفنجی برای تولید سالانه ۵۵ میلیون تن فولاد، کم و غیر قابل قبول است.
وی افزود: فرض کنید کارخانه‌ای آهن اسفنجی تولید می‌کند و واحد ذوب ندارد که آهن اسفنجی خود را مصرف کند؛ با قیمت‌گذاری‌هایی که در بازار داخلی می‌شود، عملا این کارخانه با مشکلات متعددی مواجه خواهد شد زیرا تولیدکنندگان سود خود را در صادرات می‌بینند اما فروش صادراتی نیز با محدودیت‌هایی مواجه است. به این ترتیب، به دلیل نبود زیرساخت لازم برای مصرف داخلی و تعیین سقف برای صادرات، واحدهای تولیدی مجبور هستند تا میزان تولید خود را کاهش دهند.
راه صادرات مسدود شده؛ بازار داخلی رونق ندارد
مدیرعامل شرکت اروم ریخته‌گری در پاسخ به این سوال که شرایط فروش صادراتی آهن اسفنجی چگونه است، توضیح داد: طبق مقررات، صادرات آهن اسفنجی تنها برای کارخانه‌های تولیدی امکان‌پذیر است و تجار نمی‌توانند در چرخه صادراتی آن ورود کنند و تولیدکننده نیز تنها مجاز است میزان مشخصی از آهن اسفنجی تولیدی خود را صادر کند.
حسینی آلمان‌آبادی در خصوص عوارض صادراتی کنسانتره، تصریح کرد: به شخصه با صادرات سنگ‌آهن موافق نیستم؛ اگر بازار، رقابتی شود و قیمت کنسانتره در داخل کشور مطابق با بازار بین‌المللی باشد، هیچ تولیدکننده‌ای راغب نیست تا محصولات خود را صادر کند. در حال حاضر، یک شرکت چینی، تمامی هزینه‌های حمل‌ونقل و دموراژ و انبارداری و … را می‌پردازد و کنسانتره سنگ‌آهن را به قیمت جهانی که بالاتر از قیمت بازار داخلی است، از تولیدکننده ایرانی خریداری می‌کند؛ به این ترتیب، معدن‌داران صادرات را به فروش در بازار داخلی ترجیح می‌دهند.
منبع: فلزات آنلاین
دفتر مرکزی:
کد پستی:
تماس با دفتر رسانه: