صادرکنندگان فولاد ایران همچنان با چالش های مرتبط با افزایش هزینه‌های تولید، نوسانات ارزی و قوانین دست و پاگیر صادراتی درگیر هستند.

عدم اجرای پروژه‌های ساختمانی دولتی و عدم رشد در شرکت های ساختمان‌های خصوصی باعث شده که کارخانه‌های فولاد نسبت به سال گذشته با رکود بیشتری مواجه باشند و تولیدکنندگان باید با ۳۰ تا ۴۰ درصد از ظرفیت تولید پیش بروند. در چنین شرایطی تامین‌کنندگان فولاد طویل ایرانی علاقمند به صادرات هستند ولی با موانع سختی روبرو شده اند. بنابه گفته مصطفی عبداللهی، عضو انجمن نوردکاران فولادی، کشورهای همسایه مالیات بر واردات محصولات نهایی را تحمیل کرده‌اند، در حالی که این مالیات بر بیلت اعمال نشده و آن را برای تولید فولاد نهایی استفاده می‌کنند. این موضوع شبیه این است که گلوله و تفنگ را دودستی به دشمن خود تقدیم کنید.

به گفته کیوان جعفری طهرانی ،کارشناس ارشد بازارهای بین المللی فولاد و سنگ آهن، فاصله بین نرخ رسمی و نرخ بازار آزاد باید ۵ تا ۱۰ درصد باشد و نباید بیش از این از هم فاصله بگیرند. از طرف دیگر، افزایش مالیات بر ارزش افزوده ۱ درصدی و رسیدن به ۱۰ درصد از آغاز سال جدید ، اوضاع تولیدکنندگان را بیش از پیش بحرانی کرده است.

به نقل از نشریه جهانی متال اکسپرت(Metal Expert)، افزایش هزینه‌ها، به ویژه هزینه‌های انرژی از دیگر نگرانی های تولیدکنندگان فولاد است و علاوه بر این، از ۲۹ آوريل، فرمول قیمت پایه مقاطع طویل فولادی تغییر کرد که با هدف حمایت از نوردکاران صورت گرفت ولی بر حاشیه سود بازرگانان تاثیر منفی خواهد داشت و از طرفی، بنابر نظر یک کارشناس بازار اين تصميم درنهایت به نفع كارخانجات فولاد نیز تمام نخواهد شد.

منبع: فولادبان