ایرانیان سالهاست آرزو دارند در زمره برترین قدرتهای صنعتی ،معدنی و فناوری جهان باشند اما همواره بین این آرزوها و آنچه تحقق مییابد، فاصله است.در اینکه ایران یکی از بهترین منابع معدنی جهان را در اختیار دارد و دارنده دومین ذخیره بزرگ نفت و گاز است ،کسی تردید ندارد. اما آیا این توان بالقوه قادر است به تنهایی کشور را در بخشهای مختلف صنعتی و معدنی به جایگاه ۱۰ قدرت برتر اقتصادی جهان برساند، قطعا پاسخ منفی است. امروزه قدرتهای بزرگ صنعتی و حتی قدرتهای کوچک صنعتی با درآمدهای سرانه بسیار بالا نظیر سوئد،هلند،سنگاپور و سوییس بیش از آنکه متکی به منابع خدادادی باشند، به مدیریت و منابع انسانی تکیه میکنند و شاید به همین دلیل است که بهرغم فقدان منابع کافی،در بسیاری موارد در شمار قدرتهای برترند. هدف این مقدمه این است که گفته شود نباید و نمیتوانیم با ذکر چند آمار از ذخایر معدنی خود انتظار داشته باشیم درمیان بزرگترین قدرتهای معدنی و صنایع معدنی آسیا و جهان قرار گیریم. اما موانع پیش روی توسعه این بخش در ایران چه بوده است؟